Frank

Wanneer Frank terugdenkt aan de periode voor zijn komst naar Zero&Sano, herinnert hij zich vooral de verwarring. Na een behandeling in Ierland leek hij op de goede weg, maar een terugval bracht alles weer aan het wankelen. Hij woonde weer bij zijn ouders, voelde zich verloren en bleef hangen in het idee dat hij het wel alleen zou redden. Tot hij besefte: ik heb hulp nodig.

“Ik dacht eerst: beschermd wonen is niks voor mij. Dat is voor mensen die hun leven niet op orde hebben.” Maar toen de terugval hem hard raakte, kwam hij terug op dat oordeel. “Ik merkte dat ik moeite had om in actie te komen. Ik zat vast in mijn hoofd. En ergens bleef toch dat stemmetje: misschien kan ik wel weer gecontroleerd gebruiken. Maar nee, dat kon ik niet – en dat was me inmiddels wel duidelijk geworden.”

Leren leven in plaats van overleven

Via de kliniek en zijn ouders kwam Frank uiteindelijk bij Zero&Sano terecht. Zijn traject was een intens proces van vallen, opstaan en ontdekken.

“Ik was altijd chefkok. Maar ineens wist ik niet meer wie ik was, wat ik wilde, waar ik naartoe moest. Ik was echt zoekende: wie is Frank?” Zero&Sano hielp Frank om opnieuw verbinding te maken, met zichzelf én de mensen om hem heen. “Ik heb mezelf daar echt herontdekt. Op alle leefgebieden. En daar ben ik hen enorm dankbaar voor.”

In de loop van zijn traject groeide Frank uit tot een stabiele factor binnen de groep. “Ik werd een soort vaderfiguur. Mensen kwamen naar me toe voor advies. Dat voelde als een verantwoordelijkheid, maar ook als iets moois.” Toch leerde hij ook dat hij niet iedereen kan redden. “Als iemand er niet voor openstaat, moet je het ook loslaten.”

Een nieuw hoofdstuk in Frank zijn leven

Inmiddels is Frank een tijdje uitgestroomd bij Zero&Sano. Hij woont zelfstandig, werkt fulltime bij het zwembad waar hij eerder vrijwilligerswerk deed, en houdt zijn leven goed op de rit. “Ik heb het druk, maar ben tevreden. Koken doe ik nu minder, omdat ik mijn focus ergens anders op heb liggen. Maar de toekomst ligt nog open. Misschien komt die koksschool er ooit nog.”

Als hij terugdenkt aan zijn tijd bij Zero&Sano, komt vooral één ding boven: de transformatie. “Zien hoe mensen binnenkomen en dan na maanden echt anders de deur uitgaan – dat vond ik magisch. Ook bij mezelf.”