Zoë

Al anderhalf jaar werkt Zoë met toewijding als persoonlijk begeleider bij Zero&Sano. Ze gelooft in oprechte verbinding, in naast iemand staan en samen ervoor gaan. Haar kracht zit hem in écht naar een bewoner kijken, luisteren en er voor diegene zijn.

Dat ze ooit in de jeugdzorg zou werken, wist ze niet zeker. Wel dat ze iets met jongeren wilde. Iets dat verschil maakt. “Ik werkte met jongeren die veel op straat hingen. We haalden ze ’s avonds van de straat door samen een basketbalteam te starten. Ik coachte ze op het veld, maar ook daarbuiten. Basketbal is mijn passie, maar de verbinding met die jongeren… dat raakte iets diepers.”

Het zaadje was geplant. Toen haar partner – een oud-fellow van Yes We Can Clinics – jaren later over Zero&Sano vertelde, werd ze nieuwsgierig. “Ik ging onderzoeken: wat is Zero&Sano precies? En hoe zou ik op zo'n plek iets kunnen betekenen?” Via een stage kwam ze binnen. En ging eigenlijk nooit meer weg.

Waar het écht gebeurt

Zoë is persoonlijke begeleider van een groep bewoners bij Zero&Sano. Haar dagen zijn gevuld met individuele gesprekken, dagbesteding en groepssessies.Maar als je haar vraagt waar het écht gebeurt, dan zijn het de momenten waarop echte verbinding ontstaat. “Ik hou gewoon heel erg van die verbindingen. En die oprechtheid.”

Aan toekomstige collega’s van Zero&Sano geeft Zoë één ding graag mee: doe je niet anders voor. “Bewoners voelen het meteen als je een rol speelt. Ze prikken overal doorheen. En weet je, dat hoeft ook niet. Je hoeft niets te spelen. Je hoeft alleen maar écht te zijn.”

Zelf herkent ze dat een verlangen had om ‘goed genoeg’ te willen zijn op de werkvloer. Vooral in het begin. “Ik zette onbewust een soort masker op. Ik wilde het graag goed doen. Maar dat trok energie. En het werkte averechts. Pas toen ik het losliet, kwam er ruimte. Voor mezelf. Voor hen.”

Zoë is een zacht, krachtig en doordacht persoon. Maar bovenal is ze oprecht. “Voor mij is het belangrijk dat we geen show maken. Dat we het leven mogen zien voor wat het is of dat nou moeilijk is of mooi. En dat we daar samen in kunnen staan.” Ze hoeft niet de leider te zijn. Ze wil gewoon naast een bewoner kunnen lopen. Een eindje meewandelen, tot die ander zelf weer verder kan. Zo werkt ze elke dag mét en vóór de bewoners aan herstel. Niet door voorop te lopen, maar door mee te bewegen.